Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Duo Reges: constructio interrete. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Cur haec eadem Democritus? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt.
Quid censes in Latino fore?
Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Nulla erit controversia.: Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Quid vero?: Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.
Frater et T.: Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Falli igitur possumus.: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas?

Ita enim parvae et exiguae sunt istae accessiones bonorum,
ut, quem ad modum stellae in radiis solis, sic istae in
virtutum splendore ne cernantur quidem.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?